بررسی عاقبت و بقای نوزادان مبتلا به هیپوکسیک- ایسکمیک انسفالوپاتی بستری شده در بیمارستان دانشگاهی حضرت علی اصغر (ع) بوشهر؛ ۸۵-۱۳۷۸

زمینه: انسفالوپاتی هیپوکسیک- ایسکمیک در دوره نوزادی - به علت مرگ و میر بالا و پیامدهای عصبی تکاملی طولانی مدت - از اهمیت ویژه‎ای برخوردار است. مواد و روش‎ها: برای بررسی موارد hie (hypoxic ischemic encephalopathy) متوسط تا شدید و پیامد آن، طی یک مطالعه هم گروهی تاریخی، پرونده‎های تمام نوزادانی که با این تشخیص طی سال‎های 85-1378 در بیمارستان علی اصغر (ع) بوشهر بستری شده بودند به صورت سرشماری بررسی شدند. از 134 نوزادی که با این تشخیص ظرف سال‎های فوق بستری شده بودند، 94 مورد که پرونده کامل داشتند و قابل پیگیری بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. یافته‎ها: از 94 نوزاد مورد مطالعه، 77 مورد (9/81 درصد) به علت عوارض آسفیکسی فوت شده بودند. میزان بقای نوزادان 17 درصد و میانه بقاء 5 روز بود. از 17 نوزاد زنده مانده، 5 نوزاد (4/29 درصد) دچار فلج مغزی شده بودند. مهمترین عامل خطر مؤثر در بقاء، ماساژ قلبی بیش از 1 دقیقه, آپگار دقیقه اول پایین و وزن کم موقع تولد بود (05/0>p). به علاوه سزارین اورژانس نیز به عنوان عامل خطر مهمی برای مرگ ناشی از hie شناخته شد. نتیجه‎گیری: پیامد آسفیکسی نوزادی بسیار نامطلوب بوده و از ابتلا و مرگ و میر بالایی برخوردار است. این مسئله لزوم طراحی و اجرای برنامه‎های پیشگیری به خصوص بهبود مانیتورینگ حین زایمان را ایجاب می‎کند.